Historia naszej szkoły
Jak to się zaczęło czyli dawne stulecia
W ciągu minionych stuleci przechodził Śląsk z rąk do rąk. Panowali na nim Piastowie, Luksemburczycy, Habsburgowie, Prusacy, Niemcy, a jednak ciągłość etniczno-językowa tej ziemi została utrzymana.
„Cały Górny Śląsk jest polski. Gdy tylko przekroczysz rzekę Stobrawę, wtedy bez znajomości języka polskiego nie potrafisz się porozumieć
z ludnością wiejską.”
Tak pisali obcokrajowcy odwiedzając nasze tereny w dawnych wiekach.
W ciągu kilku wieków swego istnienia Rokitnica przechodziła w ręce kolejnych właścicieli i nazwę tej wsi zapisywano różnie: Rokitniz, Rokytnicza, Rokytniki, Rokitnicze. Są to nazwy topograficzne pochodzące od wyrazów: „rokita”, „rokicina” tak określano gatunek niskiej wierzby porastającej bagienne okolice. Dzieje okolicznych wiosek już w średniowieczu związane były ściśle z historią całego Śląska, który przechodził kolejno: pod berło czeskie (1339), we władanie króla węgierskiego Macieja Korwina (1479), pod panowanie węgiersko-czeskiej dynastii Jagiellonów (1490), w ręce austriackich Habsburgów (1526), aż wreszcie w roku 1742 znalazł się w rękach króla pruskiego Fryderyka.
W XVII w. walkę o dawne księstwo bytomskie wygrywa hrabia Henckel von Donnersmarck. W 1624 r. otrzymał on patent od cesarza Fryderyka II, na objęcie ziemi bytomskiej i zabrzańskiej.
Według notatki kronikarskiej z 1767 roku, dzieci z Rokitnicy miały obowiązek uczęszczać do szkoły w Miechowicach.
Początek XX wieku
Rozbudowa wsi Rokitnica nastąpiła na początku XX w. Wybudowano piękną świątynię i nową szkołę (obecna SP-31). Stara szkoła liczyła w 1914 roku – 331 uczniów; była to szkoła 5-klasowa z 5 nauczycielami; nowa – była szkołą 8-klasową z 7 nauczycielami, liczyła w roku otwarcia – 324 uczniów.
Należy podkreślić, że mieszkańcy Rokitnicy brali czynny udział
w powstaniach śląskich. Jednak tereny pozostały pod rządami niemieckimi.
Jak powstała nasza szkoła?
W dniu 19 marca 1945r. nastąpił historyczny akt przejęcia miasta Zabrze przez Państwo Polskie. W połowie kwietnia 1945 r. zorganizowano w Zabrzu – 25 szkół powszechnych, do których zgłosiło się 14 169 dzieci.
W kwietniu 1945 roku 704 dzieci w Rokitnicy rozpoczęło naukę w języku polskim.
W budynku ówczesnego przedszkola nr 1, postanowiono utworzyć odziały Szkoły Podstawowej nr 29. Budynek obecnie zajmuje Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta.
W kwietniu 1945 roku 704 dzieci w Rokitnicy rozpoczęło naukę w języku polskim. Kierownikiem szkoły nr 1 (obecnie 29) został Jerzy Wolny, szkoły nr 2 (obecnie 31) Konrad Czoik.
19 kwietnia 1945 r. o godz. 8.00 do szkoły przybyli dawni działacze polscy zaproszeni na uroczystą inaugurację roku szkolnego w Rokitnicy.
Lata powojenne
Nauka czytania odbywała się początkowo przy pomocy ocalałych przedwojennych Śpiewników domowych”, starych kalendarzy, modlitewników, a także wychodzącej już od 2.II 1945r. – Trybuny Śląskiej”. Geografii i historii można było uczyć jedynie metodą pamięciową. Naukę języka polskiego starano się ożywić polską piosenką, zabawą, barwnym opowiadaniem.
Rokitnica – jako dzielnica Zabrza rozbudowywała się. Przybywało coraz więcej młodych rodzin. W roku szkolnym 1961/62 w SP-29 było już 422 uczniów. Robiło się coraz ciaśniej. Władze Zabrza postanowiły wybudować nowy budynek dla rozrastającej się szkoły.
Nowa szkoła
Od roku szkolnego 1970/71 funkcję kierownika szkoły objął młody nauczyciel – Tadeusz Wójcicki. Wakacje upłynęły pod kątem przygotowań do przeprowadzki, do nowego budynku szkolnego.
Pierwsze 6 tygodni nauki w roku szkolnym 1971/72 należy uznać za najbardziej wyczerpujące dla dzieci, nauczycieli i rodziców.
Pod kierownictwem Tadeusza Wójcickiego i jego zastępców: Zofii Dubiel, Klary Szlenzek i Lucjana Wierzbickiego przystąpiono do porządkowania sal lekcyjnych tak, żeby można było wprowadzić uczniów. Nauczyciele i rodzice całe popołudnia poświęcali na prace porządkowe wewnątrz nowego budynku. W tym czasie gościnności szkole użyczyły sąsiednie szkoły, SP-28, SP-31, IV LO.
11 października 1971 r. – to pierwszy dzień nauki dla wszystkich dzieci (1400 uczniów, 41 oddziałów) w nowym budynku szkolnym.
Nadanie imienia i sztandaru
Dnia 28 kwietnia 1972 r. odbyła się w szkole uroczysta akademia z okazji nadania szkole imienia Wiktora Śmiałka.
Dyrektorowi szkoły, został wręczony sztandar ufundowany przez załogę kop. Rokitnica”. Młodzież szkolna złożyła ślubowanie.
Gimnazjum
W roku 1999 przeprowadzono w Polsce reformę oświaty i powołano Gimnazja.
Uczęszczała do nich, młodzież w wieku 13-16 lat, która ukończyła sześcioletnią szkołę podstawową. Pierwszym rocznikiem, który chodził do gimnazjum, był rocznik 1986.
W ten oto sposób, 1 września 1999 roku Szkoła Podstawowa nr 29 w Zabrzu, została przekształcona w Gimnazjum nr 29 w Zabrzu.
Lata gimnazjalne
Gimnazjum było placówką prężnie działająca. Uczniowie brali udział
nie tylko w lekcjach, ale też w wielu akcjach społecznych i kulturalnych. Osiągali doskonałe wyniki w nauce. Reprezentowali szkołę w konkursach organizowanych na terenie Zabrza oraz całego kraju.
To wszystko mogło odbywać się, dzięki fantastycznemu Gronu Pedagogicznemu, które chętnie brało udział w licznych akcjach
i angażowało się z całego serca, tworząc domową atmosferę w szkole.
Budowa boiska szkolnego
Szkoła działała bardzo prężnie, pojawiły się obok klas o profilu ogólnym, klasy integracyjne oraz sportowe. Gimnazjum współpracowało z zabrzańskim klubem Górnik Zabrze.
Największą bolączką, było boisko do treningów. Stare wysłużone, szutrowe nie spełniało wymagań jakie były konieczne dla intensywnych treningów młodych zawodników Górnika Zabrze.
Dyrekcja, Rada Rodziców, Grono Pedagogiczne a przede wszystkim Uczniowie rozpoczęli walkę o nowe boisko.
Powrót Szkoły Podstawowej
1 września 2019 roku gimnazja powstałe w wyniku reformy systemu oświaty w 1999 roku, po 20 latach funkcjonowania zostały zlikwidowane.
Placówka powróciła do swojego dawnego trybu działania i obecnie nosi nazwę
Szkoła Podstawowa nr 29 w Zabrzu.
Z ducha dawnych czasów pozostało zaangażowanie w różnorodne działania społeczne, oświatowe oraz rodzinna atmosfera.
Szkoła po wielu latach, doczekała się remontu. Wykonano nowa kolorową elewację, nawiązująca do tradycji sportowej miasta Zabrza.
Wnętrze, zostało poddane renowacji. Powstały piękne korytarze, stołówka, kuchnia, sekretariat oraz biblioteka.
Na parterze utworzono kolorowe klasy dla uczniów młodszych oraz dwie świetlice.
Piętro pierwsze, to królestwo starszych uczniów. Tu w ramach udziału w projektach edukacyjnych powstały pracownia matematyczno-biologiczna oraz pracownia multimedialna dysponująca sprzętem
do nagrań i druku 3D.
Drugie piętro obecnie szkoła użycza pobliskim przedszkolom na czas ich remontu.
Kiedyś to przedszkole, udostępniło nam miejsce do nauki, dziś my możemy się odwdzięczyć tym samym. Tak oto, historia zatoczyła koło.
Co przyniesie przyszłość?
Mamy nadzieję, że już za rok będziemy mogli świętować 80-lecie naszej szkoły.
Kiedy już skończymy się radować, nastanie czas dalszego działania na długie, długie lata.
Będziemy rozpalać w dzieciach potrzebę zdobywania wiedzy, poczucia braterstwa, radości oraz tworzenia dobrej atmosfery.
Obecny widok na szkołę
